SON KATMAN: HOLLYWOOD SESSİZLİĞİ

Geceydi. Ama karanlık değildi mesele. Işık vardı; fazla bile. Ekranlar, raporlar, toplantılar…

Herkes bir şeyler söylüyordu ama kimse karar veremiyordu.

Düşünen insan, bir devlet tam da böyle felç olur. Soruyorum: Bir ülke neden her şeyi biliyorken yanlış yapar? Bilgi fazla olduğunda akıl neden donar? Kim öğretti sana ki güç, yüksek sesle konuşmaktır; oysa ASIL GÜÇ, SESSİZCE KARAR VERDİRMEKTİR?

Tanımı tersten yapalım: Ulusal güvenlik, düşmanı durdurmak değil, dost görünümlü seçenekler arasında kaybolmamaktır. Çünkü tehdit bazen sınırdan girmez; “makul” diye sunulan bir önerinin içine saklanır ve sen “mantıklı” dediğin anda… iş işten geçer.

İstihbarat mı? Hayır, o artık dosya taşımak değil. İstihbarat, karar vericinin kulağına fısıldanan değil; karar vericiye mesajı kendi iç sesiymiş gibi hissettirebilmektir…

Sor bakalım kendine: Bu düşünce gerçekten bana mı ait, yoksa bana ait olduğu mu öğretildi? Hollywood burada başlar. Patlama yok. Kovalamaca yok. Ama senaryosu yazılmış bir final vardır. Kahraman özgür zanneder kendini. Seçim yaptığını sanır. Oysa seçenekler çoktan belirlenmiştir. İŞTE SON KATMAN BUDUR!

Tanım yapıyorum ama alışıldık değil: karar mekanizması, aklın çalışması değil; aklın hangi anda durdurulacağını bilmesidir ve bir devlet karar alamıyorsa değil, sürekli karar alıyorsa tehlikededir. Çünkü YANLIŞ ZAMANLAMA, EN SOFİSTİKE YENİLGİDİR.

Uluslararası ilişkiler masası… Gerçekten masa mı bu, yoksa sahne mi? Aktörler mi var, figüranlar mı? Ve sen hangi roldesin: repliğini yazan mı, okuyan mı? Kognitif hegemonya dediğin şey propaganda değildir, sakın karıştırma. Propaganda bağırır. Kognitif hegemonya ikna bile etmez. Sadece şunu dedirtir: “BUNUN BAŞKA YOLU YOK.”

Soruyorum şimdi, yavaşça…

Bir ülkeye sürekli “şimdi değil” dedirten akıl kimin aklıdır? Her hamlede “ama sonuçları ağır olur” diye ürperen refleks gerçekten yerli midir? Ve en tehlikelisi: Neden bazı ihtimaller hiç masaya gelmez?

SON KATMANDA silah yoktur. Harita yoktur. Ama zaman vardır ve zaman, yanlış eldeyken silahtan daha öldürücüdür.

Hollywood filmleri burada biter çünkü seyirci rahatlar ve gerçek dünya ise tam burada başlar.

Düşünen insan, son bir soru bırakıyorum sana: Eğer bir devlet kendi kararını aldığını sanıyorsa… Ama soruyu başkası sormuşsa…. VERDİĞİ KARAR GERÇEKTEN KİME AİTTİR?

Gürkan KARAÇAM

#karar #ulusalgüvenlik #istihbarat #kognitifhegemonya