Dijital dünyanın ışıkları bazen ruhumuzun karanlığını gizler. Oysa insan, ekranın değil, yüreğinin ışığında yol almalı.
“Ekran parlaklığıyla aydınlanan hayatlar, iç huzurunu karartmasın.”
@stratejivefikirler
Gözlerimiz artık birbirimizin gözlerine değil, ekranlara kilitli. Parmaklarımız dokunmaktan nasır tutmuş, ama ruhumuzun tenine kimse dokunamıyor. Her gün yüzlerce bildirim alıyor ama bir tek “Nasılsın?” mesajı gelmiyor. Dijital yorgunluk, bedenin değil, ruhun uykusudur. Sosyal medya, hayatın en çarpıcı anlarını sunarken, gerçekliği yavaşça elimizden alır. Her “beğeni” bir alkış değil, bazen bir bağımlılığın yankısıdır.
“Başkalarının hayatını izlerken, kendi hikâyemizi yazmayı unutmamalıyız.”
@stratejivefikirler
Peki, bu dijital girdaptan nasıl kurtuluruz?Teknoloji detoksu, bir lüks değil, bir gereklilik haline geldi. Her gün birkaç saatlik dijital oruç, ruhun dengesini yeniden kurabilir. Sessizlik, artık sadece kulaklara değil, kalbe de iyi geliyor.
“Bazen en büyük bağlantı, fişi çekip içimize dönmektir.”
@stratejivefikirler
Kitap kokusu, doğa sesi, bir dostun tebessümü… Bunlar hâlâ mevcut. Ama erişmek için elimizdeki ekranı bırakmamız gerekiyor. Çünkü hayat, Wi-Fi çekmeyen yerlerde başlıyor.
“En iyi ekran koruyucu, zamanında gözünü ekrandan ayırmaktır.”
@stratejivefikirler
Umut, hâlâ içimizde titreşen bir sinyaldir. Kendi iç dünyamıza yeniden bağlanırsak, ruhumuzun kayıp frekansını bulabiliriz. İnsan, biraz durunca yenilenir. Biraz sustuğunda kendini daha çok duyar. Ve biraz uzaklaşınca, neyin yakın olduğunu daha iyi anlar.
“Dijital sessizlik, ruhun yeniden kendini duymasıdır.”
@stratejivefikirler
Şimdi bir adım geri çekilme vakti. Ekranları değil, sevdiklerimizi kaybetmeden… Zihnimizi değil, hayatın güzelliklerini kaydırmadan… Haydi, yeniden hatırlayalım: Biz cihazlar için değil, yaşamak için yaratıldık.
“Hayat, bildirimlere değil; hissedilen anlara dokununca gerçek olur.”
@stratejivefikirler
Gürkan KARAÇAM
#dinlen #detoks #aile
Gürkan KARAÇAM 
Yorum bırakın